“Nederlands? Swahili of Chinees kan ook hoor!” De Kortrijkse Joye kijkt geamuseerd toe wanneer we tussen de rekken van de lokale Auchan voorzichtig polsen of hij toevallig net een landsgrens is overgestoken. Op een papiertje noteert hij driftig de prijzen van enkele pakken icetea die in promo staan.

Het is iets na de middag en in het winkelcentrum van Roncq, net over de Belgisch-Franse grens en op enkele kilometers van Menen en Moeskroen lijkt het wel een samenkomst van Belgen. Op de aanpalende parking heerst een duotone schakering van nummerplaten met de letter F dan wel B. Op de achtergrond klinkt het geruis van de A22 die Rijsel verbindt met Vlaamse steden als Kortrijk en Gent.

Drank

Volgens een kort nieuwsbericht doen steeds meer Belgen Roncq aan. Niet voor de charme van een van de vele lokale gokkantoren, of het uitzicht van een vervallen Noord-Frans fabriekspand, wel om hun winkelkar te vullen, en dan vooral in de Auchan. De winkelketen, van Franse makelij uiteraard, is een beleving op zich. Als bezoeker denk je eerst een Mediamarkt te zijn binnengewandeld. Tot je merkt dat ze er ook een C&A en een kleine Decathlon hebben bijgegooid. Pas in laatste instantie zie je dat het eigenlijk om een supermarkt op steroïden gaat.

We schrijden door de gangen met smartphones, televisies en slimme horloges. De voertaal is hier voornamelijk Frans, voor elektronica gaat de Vlaming schijnbaar wel naar zijn lokale telecomboer. Pas wanneer we de diepvriessectie naderen, horen we voor het eerst Nederlands. Een vrouw uit Tervuren geeft toe dat het voor haar ook de eerste keer is. Ze is op bezoek bij iemand uit de streek en was benieuwd naar de mythische prijzen.

Alsof het een spel warmer-kouder is, neemt de frequentie Nederlands toe naarmate de drankenafdeling nadert. Marc en Marleen uit Jabbeke bij Brugge zijn net druk in de weer met enkele pakken cola in te laden. “Of wij hier vaak komen? Misschien een keer om de twee of drie maanden”, zegt Marc. Hij legt ons zijn rekenplan voor. “We rijden met een lpg-tank naar hier. Dat kost ons ongeveer 12 euro voor de rit heen en terug. In onze supermarkt kost een liter cola 1,65 euro, hier 95 eurocent. Koop je zo een paar pakken en nog wat andere dingen die veel goedkoper zijn, dan heb je je rit er vaak al snel uitgehaald.”

Italië

Niet veel verder zijn enkele heren druk in de weer met het volgende doel van hun winkelkar te bepalen. Ze stellen zich voor als Kobe en Enzo. Die laatste heeft een opvallend Limburgse tongval. “Dat klopt”, zegt Enzo. “Ik kom uit Hasselt. Maar als het voor de Auchan is, rij ik graag helemaal tot bij mijn vriend en collega Kobe.”

“Voor mij is het maar enkele kilometers”, verklaart Kobe. “Ik kom uit Menen. We komen hier vooral stokbrood en prosecco inslaan. Vaak staan er buiten zelfs tenten waar ze de flessen in bulk verkopen.”

“Kan je het geloven?! De prosecco is hier zelfs goedkoper dan in Italië”, schreeuwt Enzo zijn enthousiasme uit.

Op de achtergrond wordt ondertussen flink geleurd met pakken water. Vooral de voorraad Cristaline bronwater krijgt het zwaar te verduren. Bij nadere inspectie blijkt waarom. De prijs van 19 eurocent per liter is zelfs voor prijsvechter Colruyt bij ons onklopbaar. Een korte zoektocht leert dat je in België bijna nergens Cristaline onder de 40 eurocent per liter vindt. Ook een liter Coca Cola Zero voor 1,11 euro, zelfs nog niet in promo, is toch enkele tientallen eurocenten goedkoper dan in alle Belgische supermarkten.

Volgens handelsfederatie Comeos heeft dat vooral te maken met Belgische verpakkingsheffingen, maar ook met hogere loonkosten die supermarkten uiteraard doorrekenen in vaak gekochte producten.

Joye laat het allemaal niet aan zijn hart komen. “Wacht, ik roep ‘de grote chef’ even”, lacht hij. Niet veel later staat zijn vrouw erbij. “Je moet weten dat hij een licentiaat wiskunde heeft”, probeert ze zijn cijferdrift bij de promo’s te verklaren. Nog enkele braadkippen gaan bij in de kar. “We gaan je laten! We lopen al een kwartier achter op schema en moeten nog heel wat kopen!”