We zetten ons in de schaduw op een terras, waar Sarah bij hoge uitzondering bruiswater bestelt. De afgelopen dagen waren feestrijk genoeg, van de rode loper over radio-, talkshow- en podcastoptredens tot wilde afterparty’s.

HUMO Na de grote finale op zondag heb je de hele nacht niet geslapen.

SARAH LOOS «En dat was aan mijn stem te horen op de radio (lacht). Man, ik kon echt niet meer praten. Niet zo moeilijk, want Alexy (de winnaar, red.) en ik hadden tot halfzes gefeest en werden nadien rechtstreeks naar de VRT verscheept. Een wonder hoe adrenaline je in zo’n situatie toch nog door de dag kan stuwen, hè?

»Voor ‘De tafel van Gert’ heb ik gelukkig wel een uurtje geslapen.»

HUMO Ik vond het indrukwekkend hoe je je daar – in normale omstandigheden al geen sinecure – wakker wist te houden.

LOOS «Ze hadden ons op het hart gedrukt: ‘Je wordt voortdurend gefilmd, dus je mag op geen enkel moment indutten.’ En dan kwamen er ook nog eens zware thema’s op tafel: oud-kolonel Roger Housen over Israël en een hersenwetenschapper die het brein aanschouwelijk wilde maken. Gelukkig wel interessant.

»Eerlijk: ik vond dat we er nog goed uitzagen! Wat ze met schmink allemaal kunnen doen, onvoorstelbaar (lacht).»

HUMO Wat kun je vertellen over de afterparty na de finale in Kinepolis?

LOOS «Dat er fameus werd gedanst, en dat ook partners, familie en vrienden van de kandidaten waren uitgenodigd. Eigenlijk had ik maar vier polsbandjes gekregen, maar mijn vriendinnen schoven die over hun hand om ze bij de ingang aan elkaar door te geven, zoals op de festivals vroeger, dus op den duur bulderden we met een groep van vijftien door de gangen (lacht). Hey, ik ben de mol, dan móét ik toch sjoemelen?

»Te midden van het feestgedruis stonden er enorme cut-outs van de drie finalisten. Van de security mochten we die absoluut niet meenemen, waardoor iedereen er natuurlijk een sport van maakte om ze wél te pikken. Mijn vriendinnen hebben ze uiteindelijk via het terras van Kinepolis naar beneden gegooid, zodat we ze in de taxi konden zwieren. Ik heb nu een levensgrote kartonnen versie van mezelf in mijn living staan (lacht).»

HUMO Om in het thema te blijven: na je onthulling als mol in Thailand zijn jullie ook nog gaan feesten in een groezelige club in Pattaya. Zijn jullie naar een pingpongshow gaan kijken?

LOOS «Dat is helaas niet in ons opgekomen! Misschien omdat Pattaya echt wel een foute plek is. Op de avond dat ik aan een marktkraampje kakkerlakken en duizendpoten op een stokje had besteld, hebben we grote ogen getrokken. Je kent het wel: oude kale Britse mannen met héél jonge Thaise meisjes. Dan is de goesting in zo’n pingpongshow wel over.

»Na de finale hebben we ons wel nog naar een vaag kot laten voeren door enkele tuktuks. Een Thaise band speelde foute covers waarin je alleen met veel fantasie het origineel kon herkennen. We zijn in de karaoke gevlogen, en toen we om halfvijf terug in het hotel kwamen, wilde niemand gaan slapen. We zijn dan maar met het hele productieteam een menselijke toren beginnen te bouwen in het zwembad. Ik vind zelf dat het niet helemaal gelukt is, maar de meesten zijn ervan overtuigd dat we tot wel vier verdiepingen hoog zijn geraakt. Dat heeft zijn tol geëist: sommigen hebben nog maanden last gehad van een stijve nek, en zelf heb ik mijn been verrekt tijdens het klimmen (lacht).»

‘Al die jaren was ik ervan overtuigd dat Gilles bij de kandidaten leefde – dat hij naast ons zou slapen, met ons zou ontbijten en onze beste vriend zou worden. Maar nee!’Play Media

HUMO Doet Gilles De Coster mee met al dat vrolijks?

LOOS «Hij is mee naar de club getrokken, maar daar heb ik hem jammer genoeg niet één keer zien dansen – hij stond rustig buiten een pintje te drinken. En aan de menselijke toren heeft hij ook niet mee gebouwd. Hij blijkt naast een fantastische, sympathieke, zorgzame mens ook nog eens heel keurig te zijn. Ik heb ’m op niet één uitspatting kunnen betrappen.»

HUMO Draagt Gilles De Coster bij werkelijk élke temperatuur een hemd met opgestroopte mouwen en een lange broek?

LOOS «Ik heb hem niet één keer in korte broek gezien, en hij is al helemaal nooit in het zwembad gedoken. Dat was trouwens een grote misvatting van mij. Al die jaren was ik ervan overtuigd dat Gilles De Coster permanent bij de kandidaten leefde – dat hij naast ons zou slapen, met ons zou ontbijten en in de loop van de reis zeker onze beste vriend zou worden. Maar nee! Hij komt enkel opdagen als er een opdracht valt aan te kondigen. En dan is hij weer weg, in zijn dikke, witte patser-BMW met privéchauffeur (lacht).

»Voor alle duidelijkheid: dat is een grapje, hè. Gilles doet veel meer dan enkel presenteren, en dit seizoen had iedereen een chauffeur.»

HUMO Gebruikten jij en Gilles De Coster dezelfde zonnecrème?

LOOS (lacht) «Nee, maar ik weet waar je naartoe wilt.»

HUMO Jullie hebben allebei vitiligo, pigmentverlies op de huid. Ik vond het leuk om te zien hoe je je daar niks van aantrekt.

LOOS «Daar hebben we het over gehad. Het is te zeggen, ik sprak Gilles erover aan – ‘Allee, jij hebt dat ook, wat een zotte connectie hebben wij!’ – maar hij maakte er geen staatszaak van. Bij hem blijft het allemaal onder controle dankzij de zalfjes die hij smeert. Bij mij is die vitiligo natuurlijk helemáál niet onder controle, heel mijn lijf staat vol (lacht).

»Heel raar: online zagen veel mensen in mijn vitiligo een hint dat ik de mol zou zijn. ‘Want Gilles De Coster heeft dat ook, dat kan geen toeval zijn!’ Wat denken die mensen, dat ze mij speciaal een experimentele huidbehandeling hebben gegeven? Nog straffer: Gilles’ pasgeboren dochter heet Juliette, net als... mijn dochter! Dat had hij me trouwens stiekem op voorhand toevertrouwd. We vreesden nog dat mensen daar óók een tip in zouden zien, maar dat zou wel heel ver gaan.»

HUMO Even terug naar je vitiligo: was je daar altijd zo onbezorgd over?

LOOS «Ik heb het gekregen op mijn 25ste, da’s gelukkig redelijk laat – anders kan ik me voorstellen dat het best wel heftig was geweest. In het begin had ik het enkel, zoals Gilles, op mijn handen en gezicht. Pas na de hormonen van het moederschap – én, zo vermoed ik, mijn coronaprikken – ontplofte het echt. Een bepaalde periode heb ik het er moeilijk mee gehad. Het blééf maar uitbreiden. En mensen staren er graag naar, hè? Kinderen kwamen zeggen: ‘Jij bent precies een koe, met je koeienvlekken!’ (lacht)

»Ik vroeg me af: zal het niet heftig zijn om er op de beelden van ‘De mol’, dat bekeken wordt door anderhalf miljoen mensen, ineens héél hard mee te worden geconfronteerd? Maar kijk: ik heb er niks negatiefs over gelezen, zelfs niet van de driftigste trollen. ‘De mol’ was eigenlijk een verdere stap in de aanvaarding van wie ik ben. Al heb ik in Thailand wel om de paar dagen een spray tan opgedaan. Ik word enorm bruin, en dan is het verschil met die witte vlekken wel héél, welja, koeachtig.»

SNURKEN MAAR

HUMO Hoe was het eten in Thailand?

LOOS «Lekker! Ik hou niet van pikant, maar toch heb ik ervan genoten. En het is een zodanig gezonde keuken – zonder brood of andere dikmakers – dat alle reisgezellen op het einde een paar kilo waren afgevallen.»

HUMO Hoeveel happen heb je in de laatste aflevering genomen van je ultrapikante papajasalade?

LOOS «Toch een paar. Maar het was verschrikkelijk. Waan-zin-nig dat Michèle, wier bord nog eens dubbel zo pikant was als het mijne, alles heeft opgegeten. Al heeft ze achteraf natuurlijk wel alles overgegeven in de zee, terwijl ik ’r haar vasthield. Het moest gewoon uit haar lijf.»

HUMO Je hebt weleens gesaboteerd door spullen in je beha te verstoppen.

LOOS «Je moet roeien met de riemen die je hebt, en in Thailand heb je meestal niet veel aan (lacht). Voor de proef aan het tankstation met ‘Anne’ van Clouseau had ik een oortje meegekregen. Best spannend, want zo’n ding kost blijkbaar duizenden euro’s. En daar zit ik het dan tussen mijn boezem te proppen! Ik had speciaal een sportbeha aangetrokken, zodat het tenminste strak zou zitten.»

HUMO Pedro werd bedolven onder de aandacht van vrouwelijk televisiekijkend Vlaanderen. Vinden de heren ook hun weg naar jouw inbox?

LOOS «Ik word niet lastiggevallen. Ik heb het gevoel dat mijn fanbase, als ik het zo mag noemen, eerder uit kinderen en vrouwen bestaat. Die van Michèle ook. Haar theorie is dat we misschien iets te intimiderend zijn. Alle kandidaten worden voortdurend aangeklampt op straat, maar Michèle en ik kunnen nog overal ongestoord flaneren.»

HUMO Was je blij toen je je gsm weer in ontvangst mocht nemen?

LOOS «Totaal niet. Op het moment dat de crew hem terug aanbood, zei ik: ‘Hou nog maar even bij, ik moet ’m niet hebben.’ Pas 24 uur later, met een hoofd vol spinnenwebben, klapte ik hem terug open. Bam, duizend whatsappberichten! Het allerbeste aan de hele ‘Mol’-ervaring was om weer even volop in het moment te zitten. Je zou denken dat ik er iets van geleerd heb, maar ik ben alweer even verslaafd aan Instagram-reels als altijd.»

HUMO Was je even graag meegegaan als kandidaat?

LOOS «Ik durf het bijna niet te zeggen, maar toen ik wist dat ik mee mocht, was ik bijna teleurgesteld. Ik dacht: als ik nu mee mag als kandidaat, zal ik nóóit nog de mol kunnen zijn. Gelukkig kwam net op dat moment Gilles De Coster door de deur gestapt met De Vraag.»

‘Na ‘De mol’ had ik echt een gebroken hart: weg avontuur, weg nieuwe vrienden. Ik heb dan maar de crewleden gestalkt met telefoontjes.’Johan Jacobs

HUMO Heb je dat meteen uitgebreid gevierd?

LOOS «Nee, want ik had nog tegen niemand gezegd dat ik me had ingeschreven. De rit huiswaarts was één lange waas. Pas twee of drie dagen later heb ik het aan mijn man Nick verteld.»

HUMO Waarom zo lang wachten?

LOOS «Hij vond het wel een pittig idee dat ik vier weken weg zou zijn. Hij had in twaalf jaar nog nooit de was gedaan, hè? En ik had me al een paar keer ingeschreven, waardoor Nick op een bepaald moment had gezegd: ‘Het is wel goed nu.’

»Uiteindelijk heb ik het toch maar opgebiecht: ‘By the way...’ (lacht) Hij was alleen maar blij voor mij. Het is ook supervlot gegaan met de kinderen. Hij heeft zelfs uitstekend geslapen, zo zonder mijn gesnurk.»

HUMO Hebben je medekandidaten geklaagd over geluidsoverlast?

LOOS «Niemand heeft er iets van gemerkt! Ik kan er trouwens niks aan doen, het ligt aan een oude neusblessure.»

HUMO Was je strikt genomen nuchter toen je die opliep?

LOOS «Neenee, ik zat op iemands schouders, viel op de grond en kreeg een wijnglas tegen mijn neus. Er zat een kap in, maar dat vond ik nu niet zo’n groot probleem. Tot mijn man zei, nadat ik maanden aan een stuk elke nacht het kot bijeen had geronkt: ‘Ofwel ga je naar een neus-keel-oorarts, ofwel vraag ik de echtscheiding aan.’ Wat bleek? Mijn neus stond vol-le-dig scheef, en één neusgat was nog maar voor vijf procent open. Om dat recht te zetten stelden ze een verschrikkelijke operatie voor, die ze tot in het kleinste detail beschreven. Ik ben terstond, in het midden van het dokterslokaal, flauwgevallen. Bij het ontwaken heb ik vriendelijk bedankt. Snurken dan maar!»

LIEFDESVERDRIET

HUMO Volgens je tennispartners ben je een diehardwinnaar. Bij een gemist punt durf je uit je krammen te schieten.

LOOS «In een ver verleden heb ik weleens met een racket gesmeten. Níét kapotgeslagen, al lag dat eerder aan een gebrek aan spierkracht. Ik heb ook altijd hockey gespeeld, en tijdens een wedstrijd vocht ik weleens halvelings met een tegenspeelster – trekken en duwen, en af en toe een slag in mijn gezicht incasseren.

»(Snel) Het is een erfenis die me blijft achtervolgen, maar eerlijk: ik ben met de jaren veel milder geworden. Eigenlijk ben ik in het diepst van mijn hart een zacht lammetje, ik maak nóóit ruzie.»

HUMO De makers drukten je op het hart dat de mol een eenzame, isolerende rol is. Jij hebt je daar geen fluit van aangetrokken.

LOOS «Ik heb dat totaal niet zo ervaren. Op de afterparty in Kinepolis heb ik met heel wat ex-kandidaten gesproken, en daar heb ik geleerd dat de groepsdynamiek enorm verschilt van jaar tot jaar. In eerdere seizoenen gebeurde het weleens dat alle kandidaten elkaar zelfs ’s avonds laat nauwlettend in het oog bleven houden.»

HUMO Tijdens het spel kon je zelfs je tranen regisseren. Toen je je kinderen hoorde in de koptelefoon, hield je je gezicht in de plooi. Pas daarna liet je je gaan.

LOOS «Waanzin, hè? Bij de proef in de eerste aflevering waarbij we de 37ste verdieping van ons hotel moesten zien te bereiken, had Michèle me ruw uit de lift geduwd. Dat kwam binnen, ik was geschrokken, maar ik heb die emotie even ingeslikt. Tot ik boven aan de trap kwam – rijkelijk laat, want ik was natuurlijk duchtig aan het saboteren – en onophoudelijk ben beginnen te wenen in de armen van Pedro. Toen schoot door mijn hoofd: what the fuck, ben ik nu een gestoorde psychopaat? (lacht) Dáárdoor heeft Pedro me radicaal uitgesloten als mol. ‘Onmogelijk,’ oordeelde hij, ‘dat je dat kunt faken.’»

HUMO Hebben je medekandidaten je ondanks je dubbelrol leren kennen zoals je bent?

LOOS «Jaja, ik was honderd procent mezelf.»

‘Toen ik hoorde dat ik mee mocht, was ik bijna teleurgesteld. Ik dacht: als ik nu meedoe als kandidaat, zal ik nóóit nog de mol kunnen zijn.’ (Foto: met winnaar Alexy en finaliste Michèle.)

HUMO Hoe was het thuis? Plots moet je maandenlang tegen iedereen liegen, zonder de context van een spel.

LOOS (knikt) «Als ik al eenzaam was, dan wel in België. Mijn vriendinnen hadden een donkerbruin vermoeden dat ik had meegedaan. Ik bleef volhouden: ‘Neenee, ik moest voor een cliënt naar Shanghai!’ Alleen vertelde ik helemaal niks over wat ik daar vier weken lang zogezegd had uitgespookt. Daardoor had mijn beste vriendin enkele maanden het gevoel dat er een olifant in de kamer stond. (Fijntjes) Het was geen olifant, maar een mol.»

HUMO Zelf beschreef je het als een muur die je rond jezelf had opgetrokken.

LOOS «Wat ik had meegemaakt, was zo zot, maar ik kon het tegen niemand vertellen. Daardoor keerde ik blijkbaar automatisch in mezelf.

»Ik ben in die periode eens gaan lunchen met de psycholoog van ‘De mol’. Ik kon mijn gevoelens het treffendst beschrijven als liefdesverdriet. Ik had echt een gebroken hart. Het avontuur was weg – de leukste ervaring van mijn leven, zo goed zal het nooit meer worden! – en ook de mensen die ik in mijn hart had gesloten, waren plotsklaps verdwenen. De enigen met wie ik contact mocht hebben, waren de crewleden, die ik dus om beurten stalkte met telefoontjes (lacht).»

HUMO Ben je al klaar om het avontuur nu langzaam te laten uitdoven?

LOOS «Senne, de mol van vorig jaar, drukte me op het hart: ‘Zeg ja op alle aanbiedingen die nu je kant uit komen, dan kun je volgend jaar met een gerust hart de fakkel overdragen.’ Als alle interviews, fotoshoots en actes de présence erop zitten, zal dat wel gek aanvoelen.»

HUMO Zou je overwegen om van de advocatuur naar de showbizz over te stappen?

LOOS «James Cooke pleitte daarvoor op Radio2: ‘Jij móét toch in de showbizz?’ Maar ik vind het prima om nu even in de spotlights te staan, en volgend jaar weer rustig in de anonimiteit te verdwijnen.

»Mijn vriendinnen zouden James allemaal volmondig gelijk geven: die zien in mij al jaren een gerateerde BV (lacht). Maar ik vind het domweg leuk om spelletjes te spelen, ik hoef echt niet zo nodig een bekend gezicht te worden. Ik denk dat ik dat zelfs vervelend zou vinden, zeker omdat mijn vriendinnen en ik in het openbaar héél rare figuren kunnen zijn.»

HUMO Zo klinkt het wel.

LOOS «We zijn een bende ongeleide projectielen, die eigenlijk onze eigen realityshow zouden moeten hebben: ‘The Real Housewives of Antwerp van den Aldi’! (lacht)

»Wist je dat ik vroeger geen advocaat, maar regisseur wilde worden? Ik heb serieus overwogen om aan het RITCS te gaan studeren, om later – in het allerbeste geval – voor ‘Man bijt hond’ te kunnen werken. Nu goed, ik ben intussen toch maar mooi bij Woestijnvis beland, hè?»

MOTTIGE TROELA’S

HUMO Rare vraag: weet jij wat onzekerheid is? Ik heb nooit arrogantie bij je gezien, wel een vanzelfsprekend, totaal zelfvertrouwen.

LOOS «Da’s één van mijn karaktereigenschappen, denk ik. De redactie heeft me verteld dat mijn cool één van de redenen is waarom ze mij hebben uitgekozen als mol.»

‘Volgens psychologen zijn de gelukkigste mensen degenen die een goede band hebben met hun vader. En laat mijn vader nu net de liefste man ter wereld zijn.’Johan Jacobs

HUMO Twijfel je nooit?

LOOS «Jawel! Over de outfit die ik droeg op de rode loper heb ik vier máánden getwijfeld (lacht). En in de periode dat ik mijn vitiligo nog niet omarmd had, droeg ik alleen maar kleren met lange mouwen.»

HUMO Maar je struint wel met sprekend gemak door het leven.

LOOS «Volgens psychologen hebben de gelukkigste mensen een goede band met hun vader. En laat mijn vader nu net de liefste man ter wereld zijn. Dát is misschien mijn geheim: een volledig gebrek aan daddy issues.

»Ik probeer de geweldige band met mijn ouders nu ook door te trekken naar mijn kinderen. Ik heb hen altijd héél dicht bij mij gehouden. Zelfs nu slapen ze nog vaak – tot grote ergernis van mijn man – mee in ons bed. Ik heb er eens een artikel over gelezen: kinderen die in het begin van hun leven goed kunnen hechten, kunnen later net heel goed onthechten. Wie uit een veilig nest komt, kan later des te zorgelozer uitvliegen.»

HUMO Hoe was je zelf als kind?

LOOS «Ik was een allemansvriend, in die mate dat ik het te erg vond om niet iedereen uit te nodigen op mijn verjaardagsfeestje. Mijn oplossing: twéé feestjes geven, één voor de goede vrienden en één voor de kinderen die ik amper kende. Wat bleek? Dat tweede feestje was vaak nog toffer.

»Ik zat op een nonnenschool. Alleen meisjes, in vol uniform. Daar heb ik het stevig uitgehangen en véél straf gekregen. Mijn ouders noemden mij Sarah Bots, omdat ik altijd iets aan de hand had. Nu eens kwam ik thuis met een kap in mijn been, dan weer had er een hond in mijn lip gebeten, en één keer was ik bijna blind omdat ik een hockeystick in mijn gezicht had gekregen. Geen verrassing dat ik op dag twee van ‘De mol’ mijn duim al had verstuikt (lacht).»

HUMO Hoe was Sarah Bots als puber?

LOOS «Mijn mama zegt dat ik nooit heb gepuberd. Ik had de make-up nog niet ontdekt en het kon mij geen fluit schelen hoe ik eruitzag. Er waren ook nog geen sociale media, hè? Mijn vriendinnen en ik gingen na school rechtstreeks naar de frituur, daarna aten we nog een broodje. Om uit te gaan droegen we gewoon een jeansbroek en een marcelleke. Met vettig haar. Als we daar nu foto’s van terugzien, zeggen we: ‘Fuck, wat voor mottige troela’s waren wij!’ (lacht) En toch voelden wij ons de max. We hadden zelfs aantrek bij de jongens. Toen kon dat nog, als slons.»

HUMO Michèle maakte indruk op haar man door sneller baantjes te zwemmen dan hij. Hoe heb jij de jouwe binnengehaald?

LOOS «We hebben elkaar leren kennen in een café in Schoten waar ik tapte, tijdens een beach party. In het midden van het kot hadden we een palmboom gezet, maar Nick – mij toen nog onbekend – was zo zat dat hij dat ding tien keer omver heeft gebuffeld. Op een bepaald moment kwam hij naar de bar, waar hij naar mij wees en zei: ‘Ik ga ooit met u trouwen, gij zijt mijn droomvrouw!’ Ik geef graag iedereen een eerlijke kans en ik vond hem wel grappig, dus ik stemde toe om eens met hem te gaan eten.

»Twee dagen later zou onze date plaatsvinden, maar ik had in de tussentijd niks meer van hem gehoord. Ik was niet te verlegen om te sturen: ‘Vanavond effectief om acht uur, hè?’ Waarop hij antwoordde met de gevleugelde, poëtisch-romantische woorden: ‘Wie bén jij?’ Hij wist er niks, maar echt niks meer van (lacht). 99 procent van de vrouwen zou hem op dat moment een dikke ‘fuck you’ hebben gestuurd, maar ik vond het alleen maar hilarisch.»

GEZWOREN VIJANDEN

We bestellen nog een bruiswater en zakken onderuit, tot plots iemand het gesprek molt. Een roekeloze duif die het op onze nootjes heeft gemunt, komt wild aanvliegen. Sarah springt meteen vijf meter verder in de plantenbak.

LOOS (gilt) «O, nee! Ik haat duiven! Zie de kille blik van dat beest! Ik voel nu al dat ze mij moet hebben.

»Vogels zijn mijn gezworen vijanden. Ooit zat ik met mijn vriendinnen in een restaurant in Griekenland en zag ik buiten een kalkoen wandelen. Dat beest keek in mijn ogen en bám: het stormde recht op mij af! Ik ben in paniek over de tafel gesprongen, mijn vriendinnen lachen mij er nog altijd mee uit.»

HUMO Ik dacht dat jij geen angst kende.

LOOS «Alléén voor duiven. Dat zijn wel de ratten van de lucht, hè!»

HUMO Over angst gesproken: een paar jaar geleden deed je ook al mee aan ‘Fear Factor’ van Alex Agnew.

LOOS «Eindelijk, ik ben al dagen aan het wachten op de eerste journalist die daarover begint! (lacht) Dat was een nogal onnozele stoot van mij en mijn beste vriendin. Wij dachten: we raken sowieso ver, want wij durven alles! Waarop we er natuurlijk al na één ronde uit lagen.»

HUMO Wat moest je doen?

LOOS «Met onze tanden appels uit een bak water vissen. Alleen: die bak zat vol piranha’s. Eén van die beesten heeft zelfs in mijn lip gebeten.»

‘Blijkbaar ben ik één van de weinige mensen ter wereld die effectief gebeten zijn door een piranha. En dan nog op televisie!’GoPlay

HUMO Ze lusten naar het schijnt graag koe.

LOOS (onverstoorbaar) «Ik heb met die beet zelfs een artikel in Dag Allemaal gescoord. Van life goals gesproken! De regisseur heeft het opgezocht, en blijkbaar ben ik één van de weinige mensen ter wereld die effectief gebeten zijn door een piranha – hun honger naar mensenvlees is vooral een fabeltje uit de films. Bon, liever een piranha dan een vogel, hoor. Ik heb nog nooit naar ‘The Birds’ durven te kijken. Dan slaap ik nooit meer.

»Verder ben ik eigenlijk nóóit bang. Ik geloof in de fundamentele goedheid van de mens. Je kent het boek ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman? Dat is mijn levensmotto. En ook dat van mijn man – daar leven we naar. Toen we in Antwerpen woonden, hebben we zeven jaar aan een stuk nooit onze voordeur op slot gedaan. We vergaten ze zelfs vaak dicht te doen als we ’s nachts thuiskwamen. Dan stonden er ’s ochtends enkele politieagenten in onze gang te roepen: ‘Ulle deur staat open!’

»In onze huidige woning in Schoten hebben ze recent ingebroken. Op 6 december nota bene. Ze hebben ons raam ingegooid en al mijn juwelen meegenomen. Iedereen zei: ‘Nu ga je toch wel een alarmsysteem met camera’s installeren?’ Maar daar dénken we niet aan. We zijn nu een halfjaar verder en dat raam is nog altijd niet hersteld. Als ze nog eens binnen moeten zijn, kunnen ze evengoed nog eens langs daar komen (lacht).»

HUMO Boven één van je trouwfoto’s schreef je op Instagram: ‘Wees blij als het regent, want als je niet blij bent, regent het ook.’

LOOS (glimlacht) «Dat vind ik een mooi zinnetje, later mag het op mijn grafzerk staan. Op zowel onze burgerlijke als onze kerkelijke trouw heeft het geregend. Maar dan denk ik: prima, ik kan dat wel aan. Laat het maar regenen op mijn dag, en goed weer zijn voor de mensen die de zon echt nodig hebben.»

KIJK OOK. ‘Ja, ik heb een crush op een medekandidaat’: Alexy en Sarah gaan over tot bekentenissen voor HUMO’s camera