Twee jaar geleden kwam Nico’s directe leidinggevende naar hem toe: of hij niet geïnteresseerd was in SWT, beter bekend als brugpensioen. “Ik schrok”, vertelt hij. “Ik kende het systeem niet. En ik deed mijn werk graag en goed.”

Nico (60) deed er enkele maanden over om tot een beslissing te komen. Hij liet berekeningen maken om te weten hoeveel hij zou overhouden per maand. Zou hij daarmee rondkomen? Er kwam een eerste kleinkind aan. Zou wat meer tijd thuis dan niet van pas komen? En, per slot van rekening, hij had toch een drukke job waarvoor hij regelmatig naar het buitenland moest. Was het niet tijd om het rustiger aan te doen?

Hij draaide de knop om. “Ik kon er maar beter de positieve kanten van zien”, zegt hij nu.

Nico kreeg eind 2023 zijn ontslag. Omdat hij meer dan dertig jaar bij dezelfde multinational had gewerkt, had hij nog een ruime opzegtermijn. Pas in 2026, op zijn 62ste, zou hij finaal afzwaaien.

Alleen, in de tussentijd werd de regering-De Wever gevormd. Die zette finaal een streep door het brugpensioen. Aanvankelijk was het de bedoeling dat met onmiddellijke ingang niemand meer toe te laten tot het systeem. Na advies van de sociale partners werd die deadline verschoven naar 30 juni.

Wat nu met mensen zoals Nico die al in vooropzeg zitten en aan wie brugpensioen is beloofd? In de tekst van de sociale partners staan twee voorwaarden voor het algemene stelsel: dat je voor 1 april 2025 je ontslag moet gekregen hebben. Maar ook dat je op 30 juni 62 jaar oud moet zijn en 40 jaar gewerkt moet hebben. Valt Nico nu uit de boot? Hij klopte aan bij verschillende instanties, maar niemand die het weet.

“Wat een ongelooflijk circus”, maakt hij zich boos. “Alles was getekend en goedgekeurd, en dat zou nu niet meer tellen? Ik snap dat de overheid moet bezuinigen. Maar dit bespaart niets voor het land.”

Wie op brugpensioen gaat, krijgt eigenlijk een werkloosheiduitkering aangevuld met een premie van de werkgever, om het verschil met het laatste loon te verkleinen. Die bijdrage kan oplopen tot meer dan 1.000 euro bruto. “Eigenlijk ontzegt de regering mij puur dat extra geld dat ik van mijn bedrijf zou krijgen”, zegt Nico.

Die toeslag van de werkgever was essentieel toen hij de keuze maakte om voor brugpensioen te gaan, geeft hij aan. “Ik heb nog een lening af te betalen. Die berekeningen gaven voor mij de doorslag.” Nico begon dan wel onderaan de ladder, hij bouwde intussen een mooie carrière op met een aardig loon, waar hij straks dus afstand van moet doen.

Vooral grote bedrijven

Nico is lang geen alleenstaand geval. Dat bevestigen zowel werkgevers als de vakbonden. Al is onduidelijk om hoeveel mensen het precies gaat. Er zijn uitgebreide statistieken over brugpensioen en werkloosheid, maar niet van hoeveel mensen er in vooropzeg zijn.

Door de band zijn het grote bedrijven die hun oudere werknemers een vervroegd vertrek gunnen. Soms speelt koude rekenkunde mee en zien ze SWT als een manier om afscheid te nemen van ‘dure werknemers’ met veel anciënniteit.

Rondvraag leert dat er bijvoorbeeld bij Arcelor in Gent meer dan tweehonderd werknemers in vooropzeg zitten met het oog op brugpensioen. Bij BASF zouden het er een honderdtal zijn, van wie ongeveer de helft niet op 30 juni aan de voorwaarden voldoet. In het bedrijf van Nico zijn het er zo’n twintig. Werkgeversorganisatie Unizo, dat de kmo’s vertegenwoordigt, zegt dat ze geen extra vragen hebben gekregen.

Sowieso gaat het niet om enorme aantallen. In 2024 vertrokken er nog iets meer dan 2.000 mensen op brugpensioen, van wie 350 in het algemene systeem van Nico. Wie een lange carrière heeft gehad of een zwaar beroep (nog eens 1.300 mensen) kan al op (iets) jongere leeftijd met brugpensioen, overigens. Daar zijn de regels een tikje anders, maar evengoed rijst daar de vraag: wat met mensen voor wie de opzeg loopt tot na 30 juni?

Interpretatie

De precieze invulling wordt verder besproken binnen de regering, geeft minister van Werk David Clarinval (MR) aan. N-VA stond al op de rem toen de sociale partners een akkoord bereikten om de deadline op te schuiven naar 30 juni. De Vlaams-nationalisten vinden niet dat de overheid moet opdraaien voor wat bonden en werkgevers bedisselen. Het uitstel kost de overheid 9,5 miljoen euro extra.

Minister van Werk David Clarinval (MR). Nico: ‘Ik snap dat de overheid moet bezuinigen. Maar dit bespaart niets voor het land.’BELGA

“De passage uit dat akkoord is inderdaad nog voor interpretatie vatbaar”, zegt N-VA-Kamerfractieleider en arbeidsmarktspecialist Axel Ronse. “Maar ik ben toch eerder geneigd voor de meest strikte te gaan: geen SWT.” Ook de MR zit op die lijn. De andere regeringspartners laten niet in hun kaarten kijken.

Dat zou betekenen dat iemand als Nico opnieuw naar werk moet zoeken. “En daar moeten we hem intens bij begeleiden”, zegt Ronse. Sommige werkgevers overwegen om werknemers de kans te geven opnieuw in dienst te gaan, maar wachten op meer duidelijkheid.

De wetteksten passeren sowieso nog eens langs de sociale partners op 10 april voor advies. Terwijl de signalen aan werkgeverszijde gemengd zijn, is het voor de socialistische ABVV duidelijk. “We gaan dit heel nauwgezet opvolgen”, zegt woordvoerder Daan Nelen. “Wat ons betreft is er geen discussie: er wordt niet ingebroken in gemaakte afspraken.”

*Nico is een schuilnaam.