Tijdens zijn tijd in het Witte Huis had voormalig president Joe Biden vaak een snel antwoord klaar over zijn leeftijd: “Watch me. Kijk naar mij”, zei hij overtuigend.

Maar uiteindelijk zal het misschien de stem van Biden zelf zijn die bewijst wat zijn medewerkers met man en macht en honderden miljoenen aan campagnedollars probeerden te verhullen.

De vijf uur en tien minuten durende audio-opname van het verhoor van Joe Biden door speciaal aanklager Robert Hur op 8 en 9 oktober 2023 laat zien hoe de oud-president worstelt met het zich herinneren van datums en details. Zijn herinneringen vervagen vaak of leiden tot lange, irrelevante uitweidingen.

‘In topvorm’

De informatie in de opname, die door de Amerikaanse nieuwssite Axios op zaterdag werd gepubliceerd, is niet nieuw. Het transcript van het interview, dat 258 pagina’s telt en werd afgenomen in het kader van een onderzoek naar geheime documenten die Biden meenam als vicepresident, werd in maart 2024 vrijgegeven. Het rapport leidde tot een politieke rel midden in de herverkiezingscampagne van de president.

Maar het geluid van Bidens fragiele stem en zijn onzekere antwoorden onthullen op zichzelf al iets. De opnames tonen de president precies zoals een meerderheid van de Amerikanen hem beschreef en zoals Democraten keer op keer beweerden dat hij niet was.

In de dagen na de vrijgave van het zogenoemde Hur-rapport gingen Democraten publiekelijk in de verdediging. Ze verzekerden hun kiezers dat ze overtuigd waren van Bidens diepe kennis en doortastende beheersing van het land en de wereld. Hij was “scherp” en in “topvorm”, verklaarden zij bijna unaniem. Hij was “gefocust, indrukwekkend, formidabel en effectief”, aldus senator Jon Ossoff uit Georgia, een van de jongste prominente Democraten.

Functionarissen binnen de Biden-regering weigerden echter de audioregistratie van het interview vrij te geven, en verwezen daabrij naar presidentiële geheimhouding.

Maar achter de gesloten deuren van de Map Room in het Witte Huis, waar Biden de vragen van Hur beantwoordt, geeft de voormalige president antwoorden en uitingen die inhoudelijk niet lijken te stroken met de gestelde vragen.

‘Sympathiek, maar vergeetachtig’

Er vallen stiltes terwijl Biden hoorbaar moeite doet om zich details te herinneren, en uitgebreid spreekt over de decoratie in zijn huis, het belang van de boekdrukkunst en de garage voor zijn Corvette.

In de audio-opname blijkt de conclusie van Hur dat een jury Biden zou zien als een “sympathieke, oprechte, maar vergeetachtige oudere man”. Die conclusie blijkt nu volledig terecht.

“Nou, als het 2013 was – wanneer ben ik dan gestopt als vicepresident?”, vraagt ​​Biden zich met verzwakte stem af, wanneer Hur hem vraagt ​​naar de papieren die opgeslagen liggen in het huis dat hij huurde nadat hij in 2017 zijn ambt had neergelegd. “Die zijn pas in 2022 of zo in Wilmington aangekomen, toch? Of in 2020 of zo. Ik weet het niet.”

Joe Biden tijdens zijn presidentschap in 2024.NYT

Voor Democraten zorgt de vrijgave van de opname ervoor dat partijleiders nu de ongemakkelijke taak hebben om de verwarde man uit het fragment te rijmen met de krachtige president die zij aan hun kiezers beschreven.

Maanden na de verkiezingen probeerden Democraten vragen te vermijden over wat zij wisten over de geschiktheid van Biden voor een tweede termijn als president. De opname kan bijdragen aan een waarheids- en verzoeningsmoment voor een partij die pas begonnen is met haar ontkenningen los te laten.

Scherpe wending

Hur onthult moeiteloos wat Democraten zo hard hebben proberen te verbergen.

Aanvankelijk klinkt Biden redelijk capabel. Hij beschrijft mappen vol geheime en niet-geheime informatie die hij in zijn acht jaar als vicepresident heeft gelezen. Hij bespreekt ook zijn doelen nadat hij dat ambt in 2017 had verlaten, zoals zijn wens om betrokken te blijven bij “belangrijke” buitenlandse beleidskwesties en kankeronderzoek.

Maar na ongeveer een uur in de opname nemen Bidens antwoorden een scherpe wending.

Een eenvoudige vraag over de documenten die opgeslagen liggen bij het Naval Observatory leidt tot een antwoord van elf minuten. Het antwoord begint bij de jonge Biden die een internationale pleitwedstrijd wint tijdens zijn rechtenstudies, gaat verder naar een vroege rechtszaak over een 23-jarige man die een deel van zijn penis verloor bij een ongeluk in een olieraffinaderij, en eindigt met Bidens verkiezing tot lid van de County Council van New Castle in Delaware, in 1970.

Keer op keer reageert Biden niet zoals iemand die vervolgd dreigt te worden, maar als een ouder wordende politicus die zijn levensverhaal voor het nageslacht vertelt.

Zoals veel mensen op oudere leeftijd blijft Biden zichzelf. Hij maakt grappen over hoe zijn vrouw er “goed uitziet in een bikini” en dat hij nog steeds een “jonge man” is.

Hij toont daarnaast ego-uitingen en zelfverheerlijking die kenmerkend zijn voor zijn politieke loopbaan, terwijl hij opschept over hoe hij de strategische positie van de VS in de regio van de Stille en Indische Oceaan “fundamenteel heeft veranderd.”

Hij geniet van zijn eigen lange verhalen over zijn politieke invloed. Zo vertelt hij bijvoorbeeld hoe de leider van Mongolië hem een boog aanreikte, waarna hij nonchalant een schot loste en een voltreffer maakte.

Maar nu ontgaan de details hem.

‘Dit is, wat, 2017, 2018, die tijd?’

De advocaten van Biden nemen het op zich om het jaartal te geven waarin zijn zoon Beau overleed – een gebeurtenis die de president diep heeft geraakt en zijn laatste jaren in het publieke leven heeft gedefinieerd. Ze herinneren Biden aan het jaar waarin hij afscheid nam van het vicepresidentschap en Donald Trump werd ingezworen als president.

“Dit is, wat, 2017, 2018, die tijd?” vraagt Biden aan Hur, in reactie op een vraag over waar hij zijn documenten had opgeslagen nadat hij vicepresident af was. “Mijn zoon is óf uitgezonden óf aan het sterven.”

Beau Biden werd in 2008 naar Irak uitgezonden. Hij overleed in 2015, toen Biden nog vicepresident was.

Hur toont zich genereus en professioneel, verre van de politieke vijand die het Witte Huis van hem maakte na de vrijgave van zijn rapport. Hij probeert Biden voorzichtig en herhaaldelijk terug te leiden naar het onderwerp van het bewaren van geheime documenten.

Hur klinkt soms bijna als een kleinzoon die nauwkeurige informatie probeert te verkrijgen van een ouder familielid, terwijl hij Bidens geheugen helpt met foto’s en herinneringen aan de tijdlijn.

Toch blijft er veel dat Biden zich niet meer herinnert.

Joe Biden tijdens zijn presidentschap in 2024.NYT/PETE MAROVICH

Van de Resolute Desk in het Oval Office tot Air Force One: het Amerikaanse presidentschap is doordrenkt van symboliek van macht en gezag. Met een aarzelende stem kan Biden de details niet terughalen van zijn verhuizing vanuit het 72 hectare grote beveiligde terrein van het Marine Observatorium naar een huurwoning in Noord-Virginia.

Hij kan zich niet herinneren wie zijn dozen heeft uitgepakt of zijn spullen daar heeft ingericht. Hij weet niet hoe zijn bezittingen werden georganiseerd, welke papieren werden bewaard, of welke medewerkers precies die beslissingen namen. Hij kan niet helder vertellen over het inladen van zijn spullen in de minivan van Steve Ricchetti, nadat zijn trouwe medewerker had aangeboden hem te helpen verhuizen.

“Is dat hoe die spullen in de garage terechtkwamen?”, vraagt hij Hur op een gegeven moment. “Op een dag lagen er ineens overal spullen. Ik kwam thuis, en alles lag op de grond van de garage. Dit was later, denk ik.”

Met zijn laatste campagne en vier jaar in het Witte Huis achter de rug, heeft Biden genoeg tijd om uit te zoeken wat er precies in die “oude doos” in zijn garage zit.

Het is aan de Democraten om door alle last heen te ploeteren die de voormalige president heeft achtergelaten.

© The New York Times