HUMO Het kan aan ons liggen, Maksim, maar je leek er soms bij te zitten als een labrador tijdens een vuurwerkspektakel: zeer blij erbij te zijn, maar behoorlijk nerveus.

MAKSIM STOJANAC (lacht) «De nagel op de kop. ‘Liefde voor muziek’ is een fantastisch, maar ook heel raar programma, hè. Je zit er in conclaaf met een hoop grote artiesten, je moet voor hun neus aan de slag met hun muzikale kinderen en je kunt alleen maar hopen dat ze je versie een beetje oké vinden. Die eerste aflevering draaide ook volledig rond mijn muziek. En mijn carrièrekeuzes doen misschien anders vermoeden, maar ik hou er niet zo van als alle aandacht naar mij gaat.»

HUMO Je collega’s waren het er na die aflevering over eens: het liefdesverdriet druipt van je oeuvre. Alex Callier concludeerde dat je al veel moet hebben afgezien om zo te kunnen zingen. Akkoord?

STOJANAC «Met dat afzien valt het wel mee, hoor. Mijn eerste twee platen heb ik geschreven toen ik nog volop aan het opgroeien was: dan kom je al snel uit bij relatieproblemen en hartjespijn. Maar ik heb nog zoveel andere kanten van mezelf die ik in songs wil gieten.»

VTM

HUMO Frank Vander linden serveerde ‘Dat hadden wij moeten zijn’, je hit met Emma Heesters, met een Foo Fighters-sausje. Naar verluidt was het nooit de bedoeling dat je die song zelf zou zingen. Was dat te pijnlijk?

STOJANAC «Soms schrijf ik een hyperpersoonlijke song waarvan ik denk: ik trek het niet om dit elke keer live te moeten zingen. ‘Dat hadden wij moeten zijn’ was er zo eentje. Net als ‘Bijna’, over hoe ik me geen deprimerender woord kan inbeelden dan ‘bijna’. Ik gebruik zo’n nummer om zelf iets uit te drijven, en het mag daarna gerust op plaat verschijnen. Maar om het voor een publiek te brengen, moet ik dan telkens weer in dat gevoel gaan zitten – of mezelf afsluiten, ter zelfbescherming, maar dan komt het niet geloofwaardig over.»

HUMO Welke cover vond je zelf het geslaagdst?

STOJANAC «Hooverphonics Engelstalige versie van ‘Zonder mij’ is geweldig. (Grinnikt) Alweer een treurig nummer, ja.»

HUMO Dat gaat over hoe je moest vaststellen dat je ex na jullie breuk helemaal openbloeide.

STOJANAC «‘En je bent nog steeds even mooi als altijd / Je ziet er zo goed uit in mijn rode trui / En zoveel beter zonder mij’, zing ik. Dat is pijnlijk om te beseffen, hè. Dat je ex plots weer het meisje is op wie je ooit verliefd werd, en dat jíj blijkbaar het blok aan haar been was, zonder dat je het doorhad.»

HUMO Hoe stond je haar dan in de weg?

STOJANAC «Heb je even? (lachje) Want ik was echt niet de beste partner. Ik was jong, maakte fouten en besefte nog niet goed de impact van woorden. Ik kon bits uit de hoek komen en vond dat perfect normaal, want dat zag ik iedereen doen. Ik was ook allesbehalve romantisch: ik kreeg de woorden ‘Ik zie je graag’ niet over mijn lippen en gaf haar zelden cadeautjes, terwijl ik wist dat kleine gestes veel betekenden voor haar.

»Toen we een tijdje uit elkaar waren, stuurde ik haar: ‘Kunnen we nog één keer afspreken? Ik wil me gewoon excuseren voor zoveel dingen.’ Het is zonde dat zij er destijds de dupe van was, maar ik heb wel veel lessen uit die relatie getrokken.»

HUMO Zelf bracht je een cover van Won Ton Tons ‘I Lie and I Cheat’. Maar terwijl Bea Van der Maat een ‘boy’ toezong, richtte jij je tot ‘the Lord’.

STOJANAC «Ik vond het een uitgelezen kans voor een openbare biecht (lachje). Om mijn zonden toe te geven aan de Heer.»

HUMO Je bent gelovig.

STOJANAC «Zeg gerust: zwáár gelovig.»

HUMO Ga je nog ter kerke?

STOJANAC «Ik ga elke zondag. Of dat probeer ik toch.»

vtm

HUMO Bid je?

STOJANAC «Dagelijks. Ze zeggen vaak: mediteren is luisteren naar God, bidden is praten tot God. En ik probeer toch elke dag met Hem te praten. Ik zeg eerst dank voor wat ik heb, vraag vergiffenis voor wat ik heb gedaan en vertel Hem wat ik graag zou willen in de toekomst. Ik hou van dat momentje. Er is ook niemand tegen wie ik zo eerlijk kan zijn als tegen Hem.»

HUMO Heb je dat van thuis meegekregen?

STOJANAC «Mijn ouders zijn gelovig en namen ons vroeger soms mee naar de mis, maar mijn broers en ik gaan daar toch iets verder in. Als puber las ik vaak in de Bijbel. Een zeer interessant boek, of je nu gelooft of niet. En op mijn 15de heb ik me op eigen houtje laten dopen, samen met mijn oudere broer Jovan. We hadden al lang genoeg in zonde geleefd (lacht).»

HUMO Wat vind je in het geloof?

STOJANAC «Zingeving. Zoals elke gelovige, nee? Het voelt een beetje als een marathon in zelfontwikkeling. En een eeuwige zoektocht naar een moreel kompas. Ik probeer, met vallen en opstaan, een goede en ethische man te zijn: mijn religie helpt me daarbij.»

HUMO Je bent momenteel vrijgezel. Hoe reageert de gemiddelde date wanneer je haar uitlegt dat God zo’n belangrijke plek in je leven inneemt? Als gelovige twintiger ben jij vandaag de uitzondering, niet de regel.

STOJANAC «Zo vaak gebeurt dat niet: ik vind daten überhaupt een bizar concept. Ik kan ook niet zomaar via Bumble op zoek gaan, want dan denkt elke vrouw dat ik een catfish ben. Maar ik probeer de theologische discussies beperkt te houden op eerste dates (lacht). Ik zou ook nooit van een partner verlangen dat ze even gelovig is als ik.»

BOERENSPORT

HUMO In het nieuwe seizoen van ‘Assisen’ speel je binnenkort een turnleerkracht op een elitaire kostschool. Je doet dat goed.

STOJANAC «Dank je wel. Ik vond mezelf ook een geloofwaardige turnleraar.»

HUMO Hooguit iets te enthousiast. In mijn schoolherinneringen fonkelden er echt geen pretlichtjes meer in de ogen van de man die ons de coopertest deed lopen.

STOJANAC (lacht) «Niks mis met een jonge, gepassioneerde LO-leraar, toch? Strak Decathlon-tenuetje aan, fluitje om de nek en dan met net iets te veel enthousiasme die pubers afbeulen. Heerlijk. De jonge cast moest ook echt naar mij luisteren: ik heb ze geregeld doen zweten.»

Play4

HUMO Er is ons op het hart gedrukt nog niks weg te geven over de moordzaak of het slachtoffer, maar één en ander doet denken aan de zaak-Sanda Dia. Buiten de rechtszaal wordt geprotesteerd tegen klassenjustitie…

STOJANAC «En een paar gegoede, invloedrijke ouders willen alles liefst in de doofpot stoppen, ja. Maar meer kan ik daar dus nog niet over zeggen.»

HUMO Jij hebt op het Sint-Jan Berchmanscollege in Antwerpen gezeten. Geen kostschool, wel een uniformschool.

STOJANAC «Met alles erop en eraan. En ook wel een beetje een eliteschool. Maar ik heb er een heel fijne tijd doorgebracht. In het lager onderwijs had ik wat moeite om vrienden te maken, maar op het college ben ik opengebloeid. Mijn broer Jovan zat er ook, hij was de coolste gast van de hele school, wat het voor mij meteen een pak makkelijker maakte.»

HUMO Alles erop en eraan, zeg je. De fils à papa incluis?

STOJANAC «Je had er wel van die typische rijkeluiszoontjes zoals in ‘Assisen’, maar die waren in de minderheid. In mijn voetbalclub zaten er veel meer, denk ik. Niet dat dat mij stoorde: waarom zou je iemand beoordelen op wat zijn ouders verdienen? Zolang de ander dat niet met jou doet... En ja, sommigen werden na de training opgepikt met de Porsche terwijl ik mijn laatste bus moest halen, maar op het veld hingen we allemaal onder de modder. Voetbal is echt een boerensport, hè. Waar je wieg heeft gestaan, maakt daar echt niks uit.

Johan Jacobs

»Na een fusie werd de school ook een pak diverser en kwamen mijn medeleerlingen echt uit alle lagen van de bevolking. Plots had je veel meer kinderen die het net zoals ik niet zo breed hadden: er kwamen er bij wijze van spreken meer met lege brooddozen naar school dan met bentoboxen. We zaten allemaal in hetzelfde schuitje. Zo had niemand geld om een nieuw uniform te kopen als hij zijn broek had gescheurd. Op den duur liepen we dus allemaal met lappen rond (lacht).»

HUMO Met een rol in ‘Assisen’ en een hoofdrol in ‘Onopgelost’ eind vorig jaar lijkt je acteercarrière netjes vertrokken. Vóór ‘#LikeMe’ had je enkel geacteerd bij het Russische amateurtoneel waar je Russisch-Oekraïense moeder nu de plak zwaait. Hoe is zij als regisseur? Er komen me terstond een paar clichés voor de geest.

STOJANAC «Russische clichés? Wat bedoel je precies?»

HUMO Euh…

STOJANAC «Een tiran?»

HUMO (kijkt betrapt)

STOJANAC «Want dat is ze, hoor (lacht). Nee, ik overdrijf. Thuis is ze poeslief, maar als regisseur gooit ze wel alle Russische stereotypen op een hoop. Mama Machiavelli, noem ik haar. Verdeel en heers! Mijn 16-jarige broer Sasha speelt nog bij haar gezelschap en komt vaak hoofdschuddend thuis: ‘Wat was me dat weer? Mama denkt dat ze Napoleon is!’ Ze wordt er ook gek van als ik onaangekondigd opdaag en haar repetities in de war stuur. Die kinderen zijn allemaal fan van mij, dus dat ontaardt al snel in complete chaos.»

HUMO Wat voor stukken speelden jullie?

STOJANAC «Vroeger gewoon ‘De gelaarsde kat’. Maar sinds mijn moeder het gezelschap heeft overgenomen, schotelt ze die 14-jarigen Dostojevski en Poesjkin voor (lacht). Ik heb er de laatste jaren al wondermooie jeugdvoorstellingen gezien waar ik werkelijk niks van begreep. Maar ik ben dan ook geen kenner: ik heb niet eens een theateropleiding gevolgd.»

‘Liefde voor muziek’.VTM

HUMO Speelt dat jou soms parten?

STOJANAC «Ik keek toch met gezonde jaloezie naar al dat jonge geweld in ‘Assisen’. Stuk voor stuk zijn die op een dag wakker geworden met de gedachte: ik moet naar de acteerschool! Terwijl ik het tot op vandaag al doende probeer te leren. Nu, je hoort me niet klagen: ik ben allang blij dat ik deze job mág doen. Maar een stevigere basis was welkom geweest. Zo heb ik jarenlang last gehad van mijn stem omdat ik die verkeerd gebruikte. Vóór het ‘#LikeMe’-avontuur zong ik af en toe in een rusthuis voor potdove bejaarden die het allemaal prima vonden, en dat was het. Mijn eerste echte optreden was meteen in een afgeladen Lotto Arena met de hele cast.»

HUMO Het ging inderdaad snel voor jullie. De VRT heeft daar lessen uit getrokken: bij de doorstart van ‘#LikeMe’ nam de openbare omroep psychologen in de arm om de nieuwe cast van meet af aan te ondersteunen. Had jij dat kunnen gebruiken?

STOJANAC «Dat had zeker geen kwaad gekund. Ik had dan nog het geluk dat ik ouder was dan de rest: op mijn 20ste stond ik al wat steviger in mijn schoenen. Ga als 16-jarige maar eens om met de druk, de prestatiedrang en de populariteit die bij zo’n reeks komt kijken. Voor de nieuwe groep is het waarschijnlijk nog pittiger dan voor ons: zij worden ook nog eens constant met het origineel vergeleken.

»Ik probeer hen bij te staan met advies en steun waar ik kan. Ik stuur ze geregeld een berichtje.»

‘Ik ben de laatste jaren rustiger geworden. De bewijsdrang is er nog, maar ik wil mijn carrière niet constant als een wedstrijd zien.’Johan Jacobs

HUMO Wat heb je hun zoal ingepeperd?

STOJANAC «Dat er veel manieren zijn om je dromen waar te maken en veel definities van succes. Leg jezelf niet te veel druk op: als het morgen niet lukt, zie je volgend jaar wel weer. Wij zijn wel een beetje in die valkuil getrapt. Zeker als het ging over de vraag: wat ná ‘#LikeMe’? We waren allemaal zo gretig om erin te vliegen en onze droom waar te maken.»

HUMO Het hielp waarschijnlijk ook niet dat Pommelien Thijs, Camille Dhont, Francisco Schuster en jij er dezelfde ambities op na hielden. Zo kun je elkaar op den duur gek maken.

STOJANAC (grinnikt) «Ik herinner me hoe we op de bus naar onze afscheidsshows allemaal hardop mijmerden hoe graag we solo op Pukkelpop wilden spelen. We delen dezelfde droom, ja, en dat is niet altijd evident. Gelukkig gunnen we het elkaar zo hard.»

DE BULLDOZER

HUMO Dit loopt lekker, Maksim.

STOJANAC «Ja, toch?»

HUMO Die angst in je ogen vooraf was nergens voor nodig.

STOJANAC «Goh, angst…»

HUMO Je exacte woorden waren: ‘Een gesprek van twee uur? Steek mij neer, please!’

STOJANAC (lacht) «Ik praat gewoon niet zo graag over mezelf. Ik weet dat jullie interviews wat dieper graven, en ik sta niet echt te popelen om mezelf compleet bloot te geven.

Maksim Stojanac, met Pommelien Thijs, Camille Dhont, Joey Kwan en Francisco Schuster.BELGA

»Over mijn gevoelens praten is echt geen evidentie, zelfs niet met de mensen die ik het allerliefst heb. De Slavische machocultuur waarin ik ben opgegroeid is hardnekkig: de mannen in mijn familie zouden bergen verzetten voor hun dierbaren, maar ze worstelen nog liever met een beer dan hardop te zeggen dat ze je graag zien. Zelfs simpelweg toegeven dat ze een kutdag hebben gehad is vaak al een brug te ver. Ik huil ook zelden tot nooit. Maar als de dam toch eens barst, is het wel echt onstuitbaar.

»Door hier op te groeien, én in de showbizz te werken, heb ik gelukkig een breder beeld gekregen van wat mannelijkheid allemaal kan en mag zijn. Ik omarm mijn zachte kant almaar makkelijker. Het blijft een work in progress, maar Jovan vindt mij nu al ongelofelijk soft (lacht).»

HUMO Je droomt van een klassiek gezinnetje, las ik, met de man als enige kostwinner en beschermheer. Moet je die visie soms verdedigen?

STOJANAC «Mijn vrienden lachen wel vaak met mij: ‘Gij leeft nog in de jaren stillekes, gast!’ Maar ik moet me toch niet anders voordoen dan ik ben? Ik ben een traditionele man: ik droom gewoon van het idyllische huisje-boompje-beestje, met een vrouw die voor de kinderen zorgt terwijl ik werk om hun alles te geven wat ze willen. Als mijn vrouw dat wil, uiteraard. Dat laatste kan ik niet genoeg benadrukken: ik zal nooit éísen dat mijn vrouw thuisblijft.»

HUMO De makers van ‘Liefde voor muziek’ haalden jouw aandoenlijke auditie voor ‘#LikeMe’ nog eens boven. Het had niet veel gescheeld of je was niet komen opdagen.

STOJANAC «Ik studeerde toen nog handelswetenschappen en mijn voornaamste prioriteit die dag was mijn examen financiële algebra. Toen daarna bleek dat ik die auditie toch nog kon halen, vroeg ik mijn vader me erheen te brengen. Die keek me verbouwereerd aan: ‘Wát wil je doen?’ Ik ben daar totaal onvoorbereid binnengevallen.»

VTM

HUMO Je moest twee Nederlandstalige ballades brengen, maar…

STOJANAC «Ik wist niet eens wat een ballade was. Ik had ‘Parijs’ van Kenny B gekozen – géén ballade blijkbaar – en ‘Je bent zo’ van Jeroen van der Boom: wél een ballade, maar ik kende alleen het refrein. Nu, mijn zang zat goed en ik heb dat ene refrein vakkundig uitgemolken, maar ik begrijp nog altijd niet hoe ik die rol ooit heb binnengehaald. Kennelijk viel mijn onprofessionele gestuntel op in die lange rij van perfect voorbereide concurrenten.»

HUMO Dat je je studie handelswetenschappen destijds opgaf om een acteer- en zangcarrière na te jagen, leken je ‘Liefde voor muziek’-collega’s wel te begrijpen. Dat je ook je veelbelovende voetbalcarrière op het showbizzaltaar offerde: not so much.

STOJANAC «Geloof me vrij, het was voor mij ook geen evidente keuze. Ik voetbalde al sinds mijn 6de en droomde van een carrière als prof, en mijn vader – die zelf nog voor de Servische nationale ploeg had gespeeld – hoopte hardop dat één van zijn zonen in zijn voetsporen zou treden. Maar ondertussen was ik 19 en combineerde ik mijn studies en horecawerk met dagelijkse trainingen die me niet veel meer opleverden dan een AA Drink en een broodje kaas. Ik had geen marge meer: ik moest dringend een stabiele job vinden, al was het maar om bij te dragen in het huishouden.»

HUMO Hoe was je als voetballer?

STOJANAC «Ik was een competitief monster, een beest met een Oostbloktemperament (lacht). Op het plein foeterde en schold ik en ging ik onwaarschijnlijk hard in duel. Ik was een lieve gast, maar telkens als ik gras onder mijn voeten voelde, veranderde er iets in mijn hoofd. Mijn vader noemde me niet voor niks ‘de bulldozer’.»

HUMO Maar dat alles op uiterst sportieve wijze, uiteraard.

STOJANAC «Niks sportief, vriend. Whatever it takes! (lacht) Ik heb mezelf toch af en toe moeten terugfluiten: rustig, Maksim! Het blijft een spel. Maar tegelijk is voetbal ook een mind game. Je moet je tegenstander ontregelen. En daar was ik heel goed in.»

‘Tourist Le MC is gewoon een oudere versie van mij! We moeten ongeveer dezelfde jeugd hebben gehad.’Johan Jacobs

HUMO Hoe leg je je voetbalvrienden uit dat de bulldozer bij nader inzien Stef Bos- en Ann Christy-covers boven trainen verkiest?

STOJANAC «Níét. Ik heb bij Beerschot maandenlang gelogen over ‘#LikeMe’. Ik schaamde me zo hard dat ik zelfs gewoon niet meer ging trainen, zonder enige verklaring. De domste beslissing van mijn leven: ik heb toen al mijn bruggen vakkundig verbrand.»

HUMO Waarvoor schaamde je je precies?

STOJANAC «Ik durfde hun niet te vertellen dat ik mijn voetbalcarrière wilde inruilen voor een acteerjob, in een toen nog obscure Ketnet-reeks bovendien. De club had jaren in mij geïnvesteerd, ik werd klaargestoomd voor de eerste ploeg en plots was ik er gewoon klaar mee?

»Achteraf bekeken had ik waarschijnlijk meteen eerlijk moeten zijn. En dus niet na twee maanden afwezigheid doodleuk weer opduiken alsof mijn neus bloedde (grinnikt). Ik werd van het veld gehaald en alle trainers samen hebben me in de kleedkamer een uur lang – terecht – mijn vet gegeven. Zelfs toen durfde ik niet op te biechten waarom ik stopte. Ik heb iets vaags gemompeld over ‘een job die ik moest aannemen’.»

HUMO Ben je even competitief als acteur en zanger? Je was dit voorjaar genomineerd voor vijf MIA’s. Je won die voor Doorbraak, maar de andere moest je aan onvermijdelijke slokop Pommelien laten.

STOJANAC «Vraag je me nu of ik Pommelien wilde tackelen? (lacht) Ik ben de laatste jaren rustiger geworden. De bewijsdrang is er nog, maar ik wil mijn carrière niet constant als een wedstrijd zien: dan is de fun er snel af. Ik gún mijn collega’s ook alles – al neemt dat niet weg dat ik een beetje teleurgesteld was. 2024 was professioneel mijn beste jaar tot dusver: alles leek te lukken. Het was mooi geweest om dat met meer dan één MIA gehonoreerd te zien.»

Johan Jacobs

HUMO Je had inderdaad een boerenjaar, met als kers op de taart de Zomerhit-trofee voor ‘Ik wil dat je liegt’, je duet met Hannah Mae. Heb jij die bevestiging echt nog nodig?

STOJANAC «Ik was vooral blij voor mijn ouders. Na mijn kronkelige levenspad kunnen ze eindelijk gerust zijn. Het is niet zozeer dat ik me wilde bewijzen, maar ik wilde hun wel tonen dat ze op mij kunnen bouwen. Dankzij mijn carrière kan ik nu op mijn beurt voor hen zorgen, het gaat niet langer in één richting. En dat is een heel fijn gevoel.»

HUMO Tourist LeMC, met wie je recent het nummer ‘Wie’ hebt opgenomen, gaf in Humo toe dat hij je niet zo goed kende, hoewel jullie beiden in de Seefhoek zijn opgegroeid. ‘Maar als hij toen met hetzelfde soort volk is omgegaan als ik, zullen we wel raakvlakken genoeg hebben.’ Snap je wat hij bedoelt?

STOJANAC «Zeker. Tourist is gewoon een oudere versie van mij! We moeten ongeveer dezelfde jeugd hebben gehad.»

HUMO Kattenkwaad, voetballen op het pleintje en knokpartijtjes: zoiets?

STOJANAC (wegwerpgebaar) «Vechten tieners niet constant?»

HUMO Ik heb welgeteld één keer gevochten. Eenzijdig geïncasseerd, als je echt technisch wilt worden.

STOJANAC «Op mijn school werd toch geregeld geknokt. En als jonge gast uit een achtergestelde wijk móést je soms gewoon met je vuisten antwoorden. Ik zeg niet dat elke tiener zo opgroeit, maar voor ons was dat de realiteit. Ik keur het niet goed, en structureel lost geweld niks op, maar het had wel iets heerlijk helders: iemand schold je uit, er werd even gebokst, achteraf schudde je elkaar de hand en klaar. Dat cyberpesten waarmee de generatie van mijn broertje nu te maken krijgt, gaat gewoon door als je thuiskomt.

»(Snel) Niet dat Sasha gepest wordt. Ik bedoel gewoon dat hij 11 jaar jonger is en helemaal anders is opgegroeid dan Jovan en ik. Beschermder vooral. Wij namen destijds bij wijze van spreken in ons eentje de bus naar Servië toen we 11 en 8 jaar waren.»

HUMO Bij wijze van spreken?

STOJANAC «Oké, letterlijk (lacht). Wij maakten als kind geregeld die busrit van 28 uur naar de familie van mijn vader. Onbegeleid en zonder smartphone: vandaag is dat ondenkbaar. Als Sasha om negen uur ’s avonds nog niet thuis is, heeft hij twintig gemiste oproepen van mijn moeder. Ik kon drie dagen verdwijnen zonder dat iemand alarm sloeg (lacht). Of dan stuurde mijn moeder me ’s ochtends even om melk en waaide ik pas ’s avonds weer binnen. Dat was allemaal prima. Andere tijden, zeker?

»Mama was toen ook nog niet zo lang in België: ze werkte in een bar, studeerde tegelijk voor verpleegster, probeerde de taal te leren én zorgde voor twee jonge kinderen. Ze had gewoon geen marge om ook nog eens de helikoptermoeder uit te hangen. Vandaag zitten we allemaal in rustiger vaarwater en mijn broer en ik helpen ons gezin ook financieel. Sasha wordt dus meer gepamperd dan wij destijds. Mama heeft ons altijd overladen met liefde, maar Sasha wordt overladen met liefde, tijd én spullen.»

HELD HELMUT

HUMO Onlangs stelden de Rode Duivels met 3–0 in de terugmatch tegen Oekraïne hun plaats in de Nations League veilig. Voor wie supportert een Belg met een Russisch-Oekraïense moeder op zo’n moment?

STOJANAC «Voor België uiteraard. Ik ben hier geboren en heb me, ondanks mijn roots, altijd Belg gevoeld. En mijn goeie vriend Koni De Winter speelt voor de Rode Duivels. Normaal was ik er ook bij geweest in de Cegeka Arena in Genk, maar ik heb mijn kaartje op het laatste moment afgestaan aan mijn Oekraïense oom. Die had nog nooit een match van zijn nationale ploeg gezien.»

Koni De Winter (midden) bij de Rode Duivels.Photo News

HUMO Ik dacht dat mannen Oekraïne niet zomaar mochten verlaten?

STOJANAC «Klopt. Maar mijn oom heeft een chronische aandoening: wie fysiek ongeschikt is voor het leger, mag onder bepaalde voorwaarden wel het land uit. Hij is nu herenigd met zijn vrouw en dochter, die al twee jaar bij mijn ouders wonen. Dat is ook een opluchting voor mijn moeder, al hebben we nog familie in Oekraïne waarover ze zich constant zorgen maakt.

»Ik ben mijn moeder enorm dankbaar dat ze destijds naar België is getrokken. Want in een ander leven had ik nu ook in oorlogsgebied gezeten.»

HUMO Je moeder kwam op haar 17de te voet en al liftend naar hier.

STOJANAC (knikt) «Om te werken en zo haar familie financieel te ondersteunen. Ze is opgegroeid in Charkov, in een armoedig boerderijtje in the middle of nowhere. Ze praat zelden over de tocht naar België of haar eerste jaren hier. Dat verwacht ik ook niet van haar: ik kan me inbeelden dat het deugd doet om je problemen met anderen te delen, maar zo zit onze familie niet in elkaar. Wij leven volgens het principe: je moet andermans lasten dragen in plaats van je eigen shit bij een ander te dumpen.»

HUMO Tot slot: je wilde ooit graag een plaat in het Russisch maken, je moedertaal. Met eigen songs, of ga je dan de ‘Helmut Lotti: from Russia with Love’-toer op?

STOJANAC «Ik wil vooral mijn roots in mijn songs verwerken, want die zijn een deel van mijn verhaal. Of we dat in het Russisch doen, zien we dan wel weer.

»En hé, geen slecht woord over Helmut! Mijn moeder was achtergronddanseres tijdens zijn ‘From Russia with Love’-tournee. We hebben zelfs een paar foto’s waarop hij baby Jovan in zijn armen wiegt. Helmut zal altijd een held blijven ten huize Stojanac!»

LEGENDES

‘Toen ik aan ‘#LikeMe’ meedeed, ben ik bij Beerschot gewoon twee maanden niet opgedaagd. Ik heb nooit durven te vertellen dat ik mijn voetbalcarrière inruilde voor een acteerjob.’

‘Toen we 11 en 8 jaar waren maakten mijn broer en ik geregeld de busrit naar de familie van mijn vader. Onbegeleid en zonder smartphone. Vandaag is dat ondenkbaar.’

‘De Slavische machocultuur is hardnekkig: de mannen in mijn familie zouden bergen verzetten voor hun dierbaren, maar ze worstelen nog liever met een beer dan hardop te zeggen dat ze je graag zien.’

‘Thuis is mijn moeder poeslief, maar als regisseur gooit ze wel alle Russische stereotypen op een hoop. Mama Machiavelli, noem ik haar.’